Eerste hulp bij spirituele nood
24/08/2019 - Ellen AM Hartl
Hier ga ik dan: rollende tranen, lopende neus en een etterende spirituele wonde die ik nog niet had gezien. Pijn, verdriet en allerlei gedachten die door mijn hoofd razen, oude gedachten en nieuwe, botsend tegen elkaar.
Wanneer ik zo’n moment tegenkom (en ik kom ze nog tegen hoor) – een moment waarbij een oud trauma de kop komt opsteken en ik de pijn in alle volheid ervaar en beleef – dan zou ik vroeger in een hoekje zijn gekropen en mezelf in zelfmedelijden zijn gaan wentelen.
Nu, laten we zeggen met al wat meer ervaring en begrip hoe zo’n zaken werken, begrijp ik dat de beste reactie op zo’n moment zelfliefde en zelfzorg is.
Dus wat heb ik gedaan na het moment van tijdelijk in elkaar storten: chocolade gegeten. En dan liefst zo donker mogelijk. Naast het feit dat ik dit super lekker vind, is het ook een goed middel om jezelf terug goed te gronden (jezelf weghalen van de gedachtenstroom in je hoofd) en het maakt ook hormonen in je lichaam wakker die je gelukkiger maken. Het eten van noten en brood kunnen je hier helpen om te gronden.
Volgende stap: mijn favoriete thee zetten. Je kan ook water nemen, maar liefst geen frisdrank of stimulerende dranken. Een warme drank consumeren, geeft je een knus gevoel, een gevoel van comfort en voor mij zelfs innerlijke omarming. Mijn favoriete thee is jasmijnthee. Jasmijn staat onder andere voor spirituele liefde, goddelijke liefde. Je kan eventueel ook een thee met roosjes drinken, die staat voor zelfliefde en liefde algemeen. Of bijvoorbeeld kamille, die je innerlijke rust aanroept. Het belangrijkste is dat het een thee is dat je graag drinkt, waar je aangename herinneringen aan hebt. Het water element in de thee zal er ook voor zorgen dat je emoties gemakkelijker kunnen geplaatst en verwerkt worden.
Dan installeer ik me in de zetel of mijn bed, dekentje en kussens om me heen, een veilig nestje als het ware. En dan zet ik een favoriete film op (feelgoodfilm bijvoorbeeld) of mijn favoriete muziek of lees ik een favoriet boek (voor de zoveelste keer). Voor mezelf voel ik dat ik na zo’n etterende onthulling ook even wat afleiding wil, een weten dat deze pijn of verdriet mij niet definieert en slechts een moment is in mijn leven. En ik merk dat dan tijdens het zien van de film of het lezen van het boek of het luisteren van de muziek, ik rustig op de achtergrond mijn ontdekking een plaats aan het geven ben. Ik duw het niet weg, ik forceer het niet om het te vatten en te begrijpen, ik laat het zijn, wetende dat de inzichten ten gepaste tijde zullen komen.
En als laatste stap, voor het slapengaan, geef ik mezelf de tijd (hoe lang het ook nodig is – wat soms een uur kan zijn) om mijn dag en alle ervaringen die ik heb gehad in mijn gedachten te laten passeren, zonder oordeel, zonder er verder een uitleg aan te geven, gewoon laten voorbij gaan, alsof ik een film aan het kijken ben van iemand anders haar dag.
Op deze manier, met de chocolade, de thee, de kussens en het dekentje, voel ik me ontspannen om tevreden in slaap te vallen.