De kracht van ervaring
02/04/2020 - Ellen AM Hartl
Dit is een moeilijk artikel om te schrijven voor mij. Moeilijk in de zin van de emotionele geladenheid die ik nu voel en het doorbreken van oude gedachten en patronen door dit te schrijven en te delen. Ik voel de angst en stress om zo open te communiceren met jullie over mijn verleden, en toch ga ik het doen. Ik kan eigenlijk niet anders. Ik stond deze ochtend op en had overal pijn in mijn lichaam van gespannen spieren. De laatste twee nachten had ik dromen die symbolisch te maken hebben met mijn ervaring. Na een korte meditatie was het mij duidelijk: iets in mij zegt dat het vandaag tijd is om dit neer te schrijven en vooral, om het te delen met anderen. Dit maakt voor mij deel uit van het verwerken van oude ervaringen. Het is tijd om mijn verhaal te vertellen, beetje bij beetje.
Ik schrijf dit artikel ook om een andere reden: voor hen die in eenzelfde situatie hebben gezeten en de ervaring nog steeds meedragen én voor hen die momenteel in een soort gelijke situatie zitten. Ik hoop met dit artikel dat ze steun kunnen voelen en ik hoop dat mijn ervaring hen kan helpen om de nodige acties te ondernemen om ook zelf te helen en te groeien. Het is niet mijn intentie met het schrijven van mijn oude ervaring om de betrokken personen te beschuldigen of aan de schandpaal te hangen, noch om medelijden op te wekken. Alle personen, mezelf inclusief, hebben steeds gehandeld vanuit hun beste kunnen en wijsheid. Daar ben ik van overtuigd.
Mijn ervaring delen
Ok, hier ga ik.
Op veertienjarige leeftijd heb ik mijn tweede vader verloren na een lange strijd tegen kanker. (Mijn eerste en biologische vader is gestorven toen ik zeven jaar was.) Luc was een fantastische man die ik voor altijd in mijn hart zal dragen en ik ben ontzettend dankbaar dat hij voor die enkele jaren in mijn leven is geweest. Hij heeft me veel gebracht. Luc was de liefde van mijn moeder haar leven, letterlijk. Ze waren een prachtpaar. Begrijpelijk dat het voor mijn moeder ontzettend zwaar was om hem te verliezen. Dat was ook zo voor mij en mijn zus.
Kort daarop viel mijn moeder in een depressie, die lange tijd heeft geduurd. Ik was het kind dat zich wegcijferde en omdat ik voelde hoe zwaar mijn moeder het had, begon ik haar te steunen (mentaal, emotioneel, spiritueel) in mijn beste kunnen. En ook ten spijt van mezelf. Toen ik zestien was, begon ik te voelen dat er iets niet klopte. De situatie was dan ook niet normaal noch gezond. Ik begon een afkeer te krijgen van mijn moeder omdat ze zo sterk aan mij hing en van mij afhing (van mijn emotionele steun). Ze vroeg ook om fysieke steun, zoals elke avond op haar rug krabben en haar rug masseren terwijl ze op mijn schoot lag, of om mee in haar bed te slapen. Ik heb vaak ‘neen’ gezegd, maar de keren dat ik me te schuldig begon te voelen en toestemde, voelde ik me helemaal opspannen. Ik voelde me niet veilig in mijn eigen huis. Ik voelde dat ik over mijn grenzen liet heengaan.
De periode is soms wat vaag voor mij, met momenten die ik nog duidelijk weet. Ik denk niet dat ik er met mijn vriendinnen over heb gepraat, zeker nooit met een volwassen persoon. Ik voelde geen steun en ontwikkelde de gedachte dat ik er alleen voor stond. Want al mijn problemen (op school, met vriendjes, enz..) hield ik allemaal voor mezelf. Mijn moeder en mijn zus hadden het al moeilijk genoeg met hun eigen problemen, waarom zou ik hen dan nog eens belasten met de mijne (wegcijfering 101)? Verder was er ook de onuitgesproken regel binnen de familie, dat er geen kwaad woord wordt gesproken over de familie of over familieleden buiten de familie. Dat is toch wat ik ondergronds aanvoelde. Zelfs nu voel ik angst opkomen omdat ik denk dat ik op deze manier mijn moeder verraad. Ik droeg dus alle last op mijn schouders, alleen.
Enkele jaren geleden heb ik mijn moeder mijn verhaal verteld: hoe ik het had beleefd en wat ik voelde. Ze voelde spijt en had geen besef dat ze dit toen mij aandeed. En ze was het met me eens dat ik toen de hulp had moeten inschakelen van een andere volwassen. De situatie had misschien anders kunnen uitdraaien. Ik hou van mijn moeder en ik weet dat mijn moeder van mij houdt en altijd heeft gehouden. Toch kan het soms eens helemaal fout gaan.
De waarheid achter mijn ervaring
Zoals ik in het artikel “Bescherming vanuit liefde” reeds heb geschreven, is het niet de bedoeling om ervaringen keer op keer te herbeleven of mee te nemen. Bekijk wat de ervaring in jouw verhaal te vertellen heeft en laat je wijsheid hiermee groeien. Dus wat heeft deze ervaring mij te vertellen? En de eerste stap hierin is om te voelen en te luisteren. Ik luister naar de gedachten die ik hoor wanneer de gevoelens van deze ervaring nogmaals opkomen. De gedachten die ik hoor zijn:
- ik ben niet veilig.
- Ik mag mijn familie niet verraden. Wanneer ik dit doe, word ik uit de familie gezet.
- Ik sta er alleen voor. Er is niemand die me helpt.
- Ik ben een slachtoffer. Ik kan niet tegen mijn moeder iets doen, ik mag mijn moeder niet kwetsen.
- Ik moet voor mijn moeder zorgen. Als ik dit niet doe, voel ik me schuldig of doet ze me schuldig voelen.
- Ik moet steeds paraat staan om anderen te helpen. Het welzijn van anderen komt voor het welzijn van mezelf.
Deze ervaring en de emoties en gedachten die eraan hangen, komen de afgelopen jaren wel eens opsteken. Meestal door een externe situatie die ergens in lijn ligt met de oude ervaring. Deze ervaring is ook één van de reden waarom ik zeven jaar geleden in een depressie ben gesukkeld. Dankzij de therapie en het lezen van boeken, kwam ik tot het inzicht dat al die gedachten (hierboven in het lijstje) ONWAAR zijn. Een deel van die gedachten heb ik de afgelopen jaren reeds weten om te toveren naar mijn nieuwe waarheid en zijn aldus goed geïntegreerd in mijn leven. Andere gedachten daarentegen hebben de aanraking van mijn toverstok nog eens nodig (zoals vandaag duidelijk was). Dit is normaal. Een nieuwe waarheid creëren vraagt tijd.
Deze nieuwe waarheid die ik maak uit mijn ervaringen, bevatten meteen de wijsheid en de lessen die ik leer uit mijn ervaringen. Ik maak hierbij gebruik van affirmaties. De nieuwe gedachten worden dan:
- Ik ben veilig. Het is veilig om mezelf te zijn. Het is veilig om te praten en mijn ervaringen te delen. Ik ken mijn grenzen en ik bewaak deze met zelfliefde. Ik weet wat goed is voor me en wat niet. Het is steeds veilig om ‘neen’ te zeggen.
- Ik ben vrij om met andere personen te praten over mijn problemen, ook familiale problemen. Mijn eigen veiligheid komt op de eerste plaats. Buiten mijn familie vind ik ook bescherming, steun en liefde.
- Er is altijd steun en liefde in mijn leven. Steeds en overal zijn er mensen die me willen helpen en steunen, elk op hun manier. Het is gezond om hulp te vragen aan anderen. Ik voed de verbinding met liefdevolle, steunende mensen.
- Ik ben de macht en autoriteit in mijn eigen leven. Ik draag zorg voor mezelf. Ik zeg ‘neen’ tegen wat ik wil. Ik hou van mijn moeder, maar mijn eigen welzijn komt op de eerste plaats.
- Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen welzijn. Mijn moeder is verantwoordelijk voor haar eigen welzijn. Ik doe wat ik voel dat goed is voor me. Er stroomt onvoorwaardelijke liefde tussen mijn moeder en mij.
- Het is veilig voor mij om te ontspannen. Ik doe wat ik wil op mijn eigen tempo en wanneer ik wil, onafhankelijk van andermans verwachtingen. Ik ben enkel verantwoordelijk voor mijn eigen welzijn. Mijn eigen welzijn komt op de eerste plaats.
Je merkt misschien op dat er soms dezelfde affirmaties staan bij verschillende punten. Deze zijn voor mij dan van extra belang. Vandaag voelde ik vooral dat de spanning ging over mezelf onveilig voelen, er niet over praten met externen en dat ik er alleen voor sta. Deze drie hebben dus extra mojo en magie nodig.
De kracht van mijn ervaring
De komende weken, ga ik de affirmaties die ik ervoor gemaakt heb, blijven opzeggen als mantra’s. Daarenboven doe ik ook al wat mijn nieuwe waarheid vertelt:
- Ik vertel mijn verhaal en breng dit naar buiten.
- Ik bel een vriendin om hierover te praten en haar steun en liefde te voelen.
- Ik mediteer om mijn spieren te ontspannen en voed de verbinding met de liefde in mezelf.
- Ik geef mezelf zelfzorg en zelfliefde.
Door deze acties te doen, voedt het mijn nieuwe waarheid omdat het deze dan bevestigt.
En zelfs met dit artikel te schrijven, voel ik me al meer ontspannen. Zo heeft de wijsheid die ik tijdens mijn meditatie deze ochtend heb ontvangen, weer eens gelijk. Het is tijd om mijn verhaal te vertellen en te delen, en de kracht van de ervaring te gebruiken.
